É orixinaria de Europa, desde o Reino Unido ata a conca do río Danubio e o Mar Negro. Atópase habitualmente en augas de movemento lento ou estancadas, como lagos, lagoas, pantanos e canles, onde a abundante vexetación proporciona abrigo e alimento. É capaz de sobrevivir en augas con baixas concentracións de osíxeno, o que lle permite habitar ambientes con condicións desfavorables para outros peixes.

Ten forma alongada e cilíndrica, cuberta de pel viscosa e grandes escamas. A súa cor varía do verde oliva ao marrón dourado, con manchas escuras nos costados. A súa aleta dorsal ten forma triangular e as súas aletas pectorais son robustas, o que lle permite moverse facilmente entre a vexetación acuática.

Prodúcese na primavera e no verán, cando a auga alcanza temperaturas óptimas para a posta de ovos. Durante a época de cría, os machos compiten entre si para conquistar as femias e fórmanse parellas en zonas pouco profundas con abundante vexetación. Despois da posta, os ovos adhírense á vexetación acuática e eclosionan en poucos días. Os alevíns son moi vulnerables e dependen de esconderse entre as plantas para evitar os depredadores.

Considérase un manxar e é moi demandado polo seu sabor distintivo. Cocíñase de diferentes formas, como asado, á prancha ou ao forno, e adoita combinarse con herbas aromáticas e especias para potenciar o seu sabor. A carne firme e branca do

faino apto para guisos, sopas ou mesmo preparacións en escabeche. Noutras ocasións, pódese atopar en pratos de alta cociña, onde chefs creativos o incorporan como protagonista ou acompañamento.

con fins gastronómicos realízase de forma sostible, respectando os ciclos reprodutivos e conservando os hábitats naturais nos que vive este peixe.

É un peixe valioso dende hai tempo, tanto para a pesca deportiva como para o consumo humano. Non obstante, a súa poboación diminuíu debido á degradación do hábitat e á introdución de especies exóticas que compiten polos recursos. É importante concienciar sobre a conservación deste peixe e manter un equilibrio nos ecosistemas acuáticos onde vive.

É un peixe fascinante que foi parte fundamental dos ecosistemas acuáticos europeos durante séculos. O seu papel na natureza e o seu atractivo para os pescadores fan que sexa un animal de gran importancia ecolóxica e cultural. A conservación do seu hábitat é fundamental para garantir a supervivencia desta especie e manter a biodiversidade dos nosos ecosistemas acuáticos.A tenca é valorada dende hai tempo pola súa saborosa e delicada carne, polo que é un peixe prezado na gastronomía de diversas comarcas. Aínda que a súa popularidade pode variar segundo a cultura e a tradición culinaria, foi obxecto de diversas preparacións e receitas ao longo dos anos.

fresco limpo e eviscerado

por dentro e por fóra, asegurándose de eliminar as escamas e as tripas. Sécalo con papel de cociña.

nunha placa de forno forrada con papel de aluminio. Despeje a mestura de limón e aceite sobre a tenca, asegurándose de que se distribúa uniformemente por ambos os dous lados.

con outra capa de papel de aluminio, formando un paquete ben pechado.

no forno precalentado durante uns 25-30 minutos ou ata que estea cocido e tenro.

Cocido cun toque de limón e allo. Acompáñao con ensalada ou patacas ao forno para completar a comida. Disfruta!

e dálle un like